Ocena rzeczywistego obciążenia nawozami naturalnymi

Problematyka oceny i monitoringu obciążenia nawozami naturalnymi i zawartym w nich azotem związana jest bezpośrednio z wdrażaniem postanowień Dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (tzw. „Dyrektywa azotanowa”) oraz Dyrektywy Rady nr 96/61/WE z 24 września 1996 r. w sprawie zintegrowanego zapobiegania i zmniejszania zanieczyszczeń (tzw. Dyrektywa IPPC), a także postanowień i zaleceń HELCOM. Ocena rzeczywistego obciążenia nawozami naturalnymi zawiera szereg elementów, w szczególności są to:

• wyszczególnienie wszystkich gmin w kraju wg. województw i powiatów z nr terytorium,
• aktualna obsada zwierząt gospodarskich na poziomie każdej gminy w sztukach fizycznych następujących gatunków: bydła, świń, drobiu, owiec, koni oraz kóz,
• dostępna w każdej gminie powierzchnia użytków rolnych z przeznaczeniem na zagospodarowanie nawozów naturalnych,
• roczny wolumen produkcji nawozów naturalnych w formie azotu (N-NO₃),
• roczne obciążenie jednostki powierzchni użytków rolnych gminy azotem (N-NO₃) pochodzącym z produkcji zwierzęcej.

Sposób wykonania oceny obciążenia

Ocenę obciążenia azotem wykonano w następujących etapach:

1. Uszeregowanie jednostek terytorialnych wg ich numeru w obrębie województwa i powiatu.
2. Uszeregowanie liczebności zwierząt dla danej jednostki terytorialnej wg gatunku i grupy technologicznej.
3. Obliczenie dla każdej jednostki terytorialnej powierzchni użytków rolnych poddanych nawożeniu nawozami naturalnymi.
4. Przyjęcie uśrednionego wskaźnika zawartość N-N0₃ w odchodach w zależności od gatunku i grupy technologicznej zwierząt gospodarskich.
5. Wyliczenie całościowej depozycji kg/rok N-N0₃ dla każdej jednostki.
6. Przeliczenie wielkości depozycji na jednostkę powierzchni.